vooral mijn ogen voelen aan alsof ik meer dan 24 uur op ben geweest wat
ik vervolgens een hele korte nachtrust heb goed moeten maken. Dat is dan
ook zo. Bij de voorbereidingen had ik me al bedacht dat het natuurlijk
erg gunstig is dat je vanuit Eindhoven rechtstreeks naar Schiphol kunt
reizen met de trein. Kwart voor acht instappen, en hup, half tien op
Schiphol. Meer dan tijd genoeg. Ik had geen rekening gehouden met de
'treinen rijden nooit op tijd'-fobie van enkele van mijn collega's. Er
moest dus een busje geregeld worden, dat (in verband met een 'de wegen
staan vol files'-fobie) natuurlijk op tijd moest vertrekken. Als je dan
dus rekening houdt met voldoende extra tijd om twee banden te
verwisselen en de motor van het busje eventueel een keertje vervangen,
moet je dus om kwart voor zes 's morgens klaarstaan.
Na een erg lange reis met vele formulieren (hoezo alle gegevens maar één
keer registreren?) kwamen we met een tijdsverschil van zeven uur 's
avonds in Houston aan. Daar (tegen mijn eigen gewoontes en de adviezen
aan mijn eigen kinderen in) een 'Grilled Barbecue Hamburger' weggewerkt,
je weet wel, zo'n ding dat prachtig op de foto staat maar binnen de
kortste keren op je bord verandert in een zompige berg doorweekt brood
met onbestemd beleg.
Bij de doorreis naar Nashville gaf de piloot aan een vreemde melding op
zijn computerscherm te krijgen, wat nog even opgelost moest worden. En
wat kun je anders van een buslading vermoeide en dus melige ICT'ers
verwachten? "Even control-alt-del!" En verdomd, na twintig minuten
discussiëren met wat technici werd het hele vliegtuig 'opnieuw
opgestart'.
Nog wat Amerikaanse impressies? Amerikanen:
* Hebben sinds vorig jaar nog niet zo veel aan de lijn gedaan.
* Ze verbruiken nog steeds erg veel energie, wat vanuit een nachtelijke
vlucht wel een schitterend panorama over de verlichte steden biedt!
* Moeten nog het een en ander leren over gebruikersvriendelijke
apparatuur. Vorig jaar al en nu ook weer moet je overal gaan zoeken naar
waar de lichtknopjes toch zitten op al die schemerlampen. Blijken die
heel decoratief te zijn weggewerkt in de vorm van een moertje… Op de
hotelkamer staat ook zo´n koffiezetapparaatje dat iets wegheeft van een
primitieve Senseo. Als je die instelt op één kopje koffie, er één
koffiepad in doet, maar er (net als thuis) wat extra water in doet, kun
je even later gaan zitten knoeien met een overstroomde kop slappe
koffie.
Jef van den Hurk
Een reactie plaatsen
<< Startpagina