Email is voor bejaarden...
(Bijdrage Jef van den Hurk)
Nog even een paar impressies. Amerikanen zijn echt dik, maar ze zijn ook erg vriendelijk en behulpzaam. Dat bleek wel uit de hulp die je van alle kanten aangeboden krijgt als je met de bus (ov!) naar een andere plek moet. De buschauffeur rijdt een eindje om, mensen vragen meteen waar je vandaan komt, leggen uit waar je naar toe moet.
Wat de resultaten van de conferentie betreft: het nieuwe leren komt er echt aan. De aandacht die op deze conferentie besteed werd aan de netgeneratie en de mogelijkheden die de nieuwste digitale tooltjes bieden om dat allemaal te ondersteunen was toch wel erg prominent. Kenmerkende uitspraak: email is voor bejaarden. Nou, dat weet je dan ook weer. Lijkt me een prima titel voor de eindrapportage aan het thuisfront.
Verder viel me op dat de Amerikanen op een andere manier aankijken tegen e-learning dan wij. Voor hen is het een nieuwe of aanvullende strategie om zoveel mogelijk mensen te bereiken, om te kunnen concurreren met de rest van de wereld. Het resultaat is dan wel leren met ICT maar toch allemaal wel een beetje volgens het oude concept: oude wijn in nieuwe zakken. Ondanks het gebruik van nieuwe tooltjes. Wij willen e-learning vooral gebruiken om het nieuwe onderwijs te organiseren. Andere didactiek, van onderwijzen naar leren, de student centraal. Ik heb het één presentator dat horen zeggen en volgens mij was dat voor iedereen hier een beetje een eye-opener.
Inmiddels ben ik ook al weer wat digitaler geworden. Eindelijk eens een RSS-feeder geïnstalleerd, een Flickr-account geopend en ik draai nu Pandora Radio op mijn laptop…
De conferentie is nu op een haar na gevild, de koffers staan alweer ingepakt klaar, de jetlag loert al. Het afscheid valt me toch wel zwaar. Ik heb een prima tijd gehad, veel geleerd, veel nieuwe mensen leren kennen en mensen, die ik al kende nog beter leren kennen, kortom, jammer om dat weer los te moeten laten. Maar goed, ook weer terug naar de boterhammen met pindakaas. Ja, pindakaas hebben ze hier wel, maar geen boterhammen!
Nog even een paar impressies. Amerikanen zijn echt dik, maar ze zijn ook erg vriendelijk en behulpzaam. Dat bleek wel uit de hulp die je van alle kanten aangeboden krijgt als je met de bus (ov!) naar een andere plek moet. De buschauffeur rijdt een eindje om, mensen vragen meteen waar je vandaan komt, leggen uit waar je naar toe moet.
Wat de resultaten van de conferentie betreft: het nieuwe leren komt er echt aan. De aandacht die op deze conferentie besteed werd aan de netgeneratie en de mogelijkheden die de nieuwste digitale tooltjes bieden om dat allemaal te ondersteunen was toch wel erg prominent. Kenmerkende uitspraak: email is voor bejaarden. Nou, dat weet je dan ook weer. Lijkt me een prima titel voor de eindrapportage aan het thuisfront.
Verder viel me op dat de Amerikanen op een andere manier aankijken tegen e-learning dan wij. Voor hen is het een nieuwe of aanvullende strategie om zoveel mogelijk mensen te bereiken, om te kunnen concurreren met de rest van de wereld. Het resultaat is dan wel leren met ICT maar toch allemaal wel een beetje volgens het oude concept: oude wijn in nieuwe zakken. Ondanks het gebruik van nieuwe tooltjes. Wij willen e-learning vooral gebruiken om het nieuwe onderwijs te organiseren. Andere didactiek, van onderwijzen naar leren, de student centraal. Ik heb het één presentator dat horen zeggen en volgens mij was dat voor iedereen hier een beetje een eye-opener.
Inmiddels ben ik ook al weer wat digitaler geworden. Eindelijk eens een RSS-feeder geïnstalleerd, een Flickr-account geopend en ik draai nu Pandora Radio op mijn laptop…
De conferentie is nu op een haar na gevild, de koffers staan alweer ingepakt klaar, de jetlag loert al. Het afscheid valt me toch wel zwaar. Ik heb een prima tijd gehad, veel geleerd, veel nieuwe mensen leren kennen en mensen, die ik al kende nog beter leren kennen, kortom, jammer om dat weer los te moeten laten. Maar goed, ook weer terug naar de boterhammen met pindakaas. Ja, pindakaas hebben ze hier wel, maar geen boterhammen!
Geplaatst door Willem Karssenberg op 06:48 Permalink
Een reactie plaatsen
<< Startpagina